با گسترش روزافزون بیماری کرونا، محققان به صورت مستمر برای یافتن راهکارهای مدیریت و کنترل بیماری تلاش می کنند. راه اصلی انتقال ویروس کوید ۱۹ ورود ذرات ویروسی به دستگاه تنفسی فرد از طریق سرفه، عطسه و صحبت در فواصل نزدیک است. بنابراین، ماسک های صورت در کاهش میزان انتقال ویروس نقش مهمی دارد. از همان ابتدای شروع اپیدمی و توصیه برای استفاده از ماسک، افراد نگران تأثیر ماسک زدن بر میزان اکسیژن دریافتی خود بودند. در این زمینه، برخی افراد این مسئله را مطرح کردند که ماسک های صورت تهدیدی برای سلامت عمومی است. افراد تصور می کنند ماسک ها میزان استنشاق اکسیژن را کاهش و دی اکسیدکربن را افزایش می دهند.

یک مطالعه جدید این مسئله را بررسی کرده و نشان داده که تأثیر منفی ماسک های صورت بر میزان اکسیژن و دی اکسید کربن موجود در بدن بسیار ناچیز است. آن ها ادعا کرده اند این یافته ها حتی برای افراد مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) نیز صادق است. این تحقیق که در مجله Annals of the American Thoracic Society منتشر شده، به از بین بردن شایعات مربوط به استفاده از ماسک های صورت کمک می کند. نتایج این مطالعه نشان داد استفاده از ماسک هیچ تغییر بالینی قابل توجهی در میزان اکسیژن و دی اکسید کربن داوطلبان ایجاد نکرد. محققان حتی مبتلایان به بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) را نیز بررسی کردند. این افراد به طور کلی سطح اکسیژن خون کمتری دارند اما در همین افراد نیز، هیچ گونه تغییر عمده ای در مبادلات گازهای خونی به دلیل استفاده از ماسک مشاهده نشد.

بنابراین، افراد می توانند با خیال آسوده از ماسک استفاده کنند. روشی که یکی از مؤثرترین اقدامات برای کاهش انتقال ویروس و مدیریت بیماری است.

  استفاده طولانی مدت از ماسک ممکن است موجب از دست رفتن آب بدن شود که پوسیدگی دندان و متورم شدن لثه‌ها را به همراه دارد. همچنین استفاده طولانی مدت از ماسک می‌تواند نحوه تنفس را تغییر دهد. از آنجا که ماسک بینی و دهان را می‌پوشاند تا حدی مسیر عبور هوا از بینی مسدود می‌شود. بنابراین، برای جلوگیری از تنگی نفس فرد از طریق دهان نفس می‌کشد. این شرایط به خشکی دهان منجر شده و موجب تشکیل باکتری‌های بیشتر در دهان و در نتیجه بوی بد دهان می‌شود.

نوشیدن آب می‌تواند به کاهش خشکی دهان و از بین بردن باکتری‌های مضر و مواد قندی در دهان کمک کند، اما هنگام استفاده از ماسک شرایط کافی برای نوشیدن آب وجود ندارد.
راهکار‌هایی وجود دارد که با کمک آن‌ها می‌توان از بروز بوی بد دهان در این شرایط جلوگیری کرد که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره شده است:

• لزوم رعایت بهداشت دهان: این احتمال وجود دارد که نحوه مسواک زدن به درستی انجام نشود. مسواک زدن دوبار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید و استفاده از نخ دندان به طور منظم به کاهش بار باکتریایی در دهان کمک می‌کند. همچنین استفاده از دهان شویه‌های ضد باکتری تا حدودی موثر است هرچند استفاده مداوم از آن‌ها توصیه نمی‌شود.
•  توجه به نوع مواد غذایی مصرفی: مواد غذایی مانند ماهی، تخم مرغ، سیر، پیاز، قهوه یا غذای پرادویه موجب می‌شود تا ترکیب گوگرد آزاد شود که بوی نامطبوع دارد. برخی از این سولفید‌ها تا ۷۲ ساعت در جریان خون باقی می‌ماند و باعث بوی بد دهان می‌شود؛ بنابراین توصیه می‌شود این غذا‌ها با لیمو، جعفری، سیب و هویج جایگزین شود.
• از دهان نفس نکشید: بیشتر افراد شب‌ها از راه دهان تنفس می‌کنند که باعث می‌شود نیمه شب تشنه از خواب بیدار شوند. خشکی دهان نه تنها ناخوشایند است بلکه به طور بالقوه مضر است. ممکن است فرد دچار گلو درد، گرفتگی صدا، بروز اشکال در گفتار و بلع و حتی تغییر حس چشایی شود؛ بنابراین توصیه می‌شود تنفس از راه بینی را تمرین کنید.
• تاثیر برخی دارو‌ها بر بوی بد دهان: دارو‌های مورد استفاده در درمان اضطراب، افسردگی، فشار خون بالا، درد و گرفتگی عضلانی منجر به کاهش تولید بزاق می‌شود که خشکی دهان و بوی بد را به دنبال دارد و با رعایت نکات بهداشتی فوق می‌توان آن را کاهش داد.
• مصرف دخانیات: در افراد سیگاری، حرارت دود سیگار دهان را خشک می‌کند و همچنین بزاق را کاهش می‌دهد که به نوبه خود باعث ایجاد بوی بد دهان می‌شود.
• ابتلا به برخی بیماریها: ابتلا به بیماری رفلاکس معده (GERD) موجب برگشت مقداری از مواد غذایی مصرفی یا اسید به دهان می‌شود که می‌تواند به راحتی ایجاد بوی بد دهان را به همراه داشته باشد. همچنین در افرادی که دچار نارسایی شدید و مزمن کلیه هستند، ممکن است نفس فرد، بویی شبیه آمونیاک داشته باشد. در این موارد درمانِ علت اصلیِ بوی دهان که بیماری مزبور است با تشخیص و تجویز پزشک توصیه می‌شود